Swing in Greece

Συνέντευξη στην Ιφιγένεια Διαμάντη
Φωτό: αρχείο Dj Nua στο Facebook

Πρώτη φορά συνάντησα την Dj Nua σε ένα live του Ray Gelato στο Gazarte πριν από λίγα χρόνια. Σπιρτόζα, με κέφι, μπρίο και πολύ ιδιαίτερα, μεγάλα και φωτεινά μάτια, η Nua, όπως την αποκαλούν οι φίλοι, είναι πολύ "ψαγμένη" μουσικά: στη Λουιζιάνα έκανε μεταπτυχιακό στις Αφροαμερικανικές Σπουδές, με ειδίκευση στην Ιστορία της Jazz. Παράλληλα, είναι "η ψυχή του πάρτυ", θα λέγαμε, αφού συχνά διοργανώνει θεματικές βραδιές στις οποίες επικρατεί πολύ κέφι: τον Σεπτέμβριο οργάνωσε με επιτυχία, βραδινό διάπλου της Διώρυγας της Κορίνθου.

H Dj Nua έχει υπάρξει resident dj στο Μανχάτταν. Άνοιγε το πρόγραμμα και έπαιζε στα ενδιάμεσα της house band το 1996. Έχει παίξει στη Ρώμη (2000), στη Μαδρίτη (2003 και 2005), στην Γκρενόμπλ και αρκετές φορές στο Παρίσι, στη Νέα Ορλεάνη και στο Άμστερνταμ το 2010 στο Haarlem Jazz and More, καθώς επίσης και τρία χρόνια στις εκδηλώσεις για τα γενέθλια της βασίλισσας της Ολλανδίας και την πρώτη χρονιά του βασιλιά. Φέτος, μπορείτε να την ακούσετε να παίζει στο Corner Stories (τέρμα Πατησίων) κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα (19.00) και κάθε Τετάρτη (21.00) στο Tamarind στο Μεταξουργείο, ενώ είναι μία από τους επτά dj που θα παίξουν στο Φιλανθρωπικό Φεστιβάλ Swing Kids για τη Σχεδία την Κυριακή 15/11/2015 στο Cine Κεραμεικός. 

Η Dj Nua μιλά στο Swing in Greece με αφορμή τη συμμετοχή της στο Φιλανθρωπικό Φεστιβάλ Swing Kids για τη Σχεδία στις 15/11/2015 στο Cine Κεραμεικός, το οποίο πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του δήμου Αθηναίων, με τη συμμετοχή πέντε συγκροτημάτων του χώρου (The Speakeasies Swing Band, HiRollers, The Dead Hoofers, Manouchedrome, D.K. and The Band). Η εκδήλωση διοργανώνεται με αφορμή τη συμπλήρωση τριών χρόνων της ατζέντας Σουίνγκ Kids (facebook group) που δημοσιεύεται αφιλοκερδώς εβδομαδιαία στο Facebook, και η οποία στη φεϊσμπουκική της οντότητα πλησιάζει τα 1.500 μέλη, αποτελώντας σημείο αναφοράς. Στο Φεστιβάλ συγκεντρώνονται δέκα σχολές πρώτης και δεύτερης γενεάς από όλην την Ελλάδα και επτά dj. Το Swing in Greece είναι ένας από τους χορηγούς επικοινωνίας της εκδήλωσης.

• Τί σπουδές έχεις κάνει εδώ και στη Λουιζιάνα των ΗΠΑ; Έχουν σχέση με την ενασχόλησήσου με τη jazz, ίσως το διάστημα στη Λουιζιάνα; 

Έχω σπουδάσει γαλλική φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στο Μπατόν Ρούζ της Λουϊζιάνα έκανα Αφροαμερικανικές σπουδές, με ειδίκευση στην Ιστορία της Jazz. Η δισκοθήκη μου είναι, θα έλεγα, πλούσια: έχω διαθέσει μια μικρή περιουσία. Eπίσης, γνωρίζω τί είναι αυτό που παίζω, άσχετα αν μπορεί να εκτιμηθεί. Ακούω πάρα πολλά είδη μουσικής, μού αρέσουν πολλά, και παρακολουθώ ευλαβικά, συναυλίες πολλών ειδών, από μέταλ μέχρι μπαρόκ.

• Πώς βιοπορίζεσαι;
  Είμαι επαγγελματίας dj. Kάνω μόνο αυτή τη δουλειά, συνεπώς, από αυτό βιοπορίζομαι.

• 
  Βινύλιο, cd ή mp3; Η ψηφιοποίησή τους πιστεύεις ότι προσθέτει ή ίσως αφαιρεί από την αίσθηση της παλαιότητας και της εποχής; Για σένα, τη dj, διαφέρει η αίσθηση;

Το mp3 υστερεί κατά πολύ. Δεν εχει καμία σχέση με τις πραγματικές ηχογραφήσεις. Προσωπικά, όταν είμαι σπίτι, θα άκουγα μόνο πλάκες (γραμμοφώνου) γιατί αγαπώ πολύ αυτό το σύρσιμο, αλλά βαριέμαι να σηκώνομαι συνέχεια να αλλάζω πλάκα. Οπότε, ο δίσκος ή και το cd κάνει τη δουλειά. Αν το cd είναι καλή παραγωγή, έχει άψογο ήχο. Επίσης, και το Mp4 είναι καλό. Επειδή μετατρέπω σε κάποιο στούντιο ηχοληψίας τις πλάκες γραμμοφώνου μου σε Mp4, ακούγεται ωραία.

• Έχεις παρακολουθήσει ή σκέπτεσαι να παρακολουθήσεις μαθήματα lindy hop ή των συγγενών ειδών;

Για περίπου δυόμισι χρόνια παρακολούθησα μαθήματα lindy hop, επειδή αγαπώ τόσο αυτή τη μουσική, και θα ήθελα να την χορεύω στο ελάχιστο έστω, όταν την ακούω. Έμαθα τα βασικά, αλλά κι αυτά τα ξεχνώ επειδή δεν τα εξασκώ. Είμαι ικανοποιημένη, όμως, επειδή προσπάθησα να προσεγγίσω αυτή τη μουσική και από την πλευρά του χορευτή.

• Θα ήθελα να αναφέρεις μερικά, έως πέντε, αγαπημένα σου κομμάτια και μπάντες. Τί ξεχωρίζεις και γιατί;
  
  Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μόνο πέντε κομμάτια. Ο Jack Teagarden και ο Teddy Wilson, είναι για μένα σημείο αναφοράς για πολλά, ο Armstrong και η Fitzgerald, θεοί και ο Τex Beneke, αγαπημένος μου, για το όχι πρωτότυπο, αλλά ιδιαίτερο στυλ του. Μέσα σε όλον αυτόν τον θησαυρό, το αγαπημένο μου κομμάτι, και από τα σημαντικότερα κατ’εμέ, στην ανθρώπινη ιστορία, είναι το "Strange Fruit", του Abel Meeropol, και το προτιμώ στην εκτέλεσή του από τη Billie Holiday (σ.σ.: ο Abel Meeropol ήταν ένας λευκός δάσκαλος στον Αμερικανικό Νότο, που, συγκλονισμένος από μία φωτογραφία που απεικόνιζε δύο απαγχονισμένους μαύρους σε ένα δέντρο, έγραψε το ποίημα που αργότερα ερμήνευσε η Billie Holiday. "Αλλόκοτοι καρποί", θα μπορούσαμε να πούμε, είναι ο αλληγορικός στίχος "Strange fruit hanging from the poplar trees"). Έχει σημασία το γεγονός ότι αυτές οι γυναίκες, (η Fitzgerald, η Billie και σχεδόν όλες οι υπόλοιπες) δούλεψαν σαν πόρνες για να επιβιώσουν, ότι ο Bunk Johnson δεν είχε δόντια, ότι ο Jelly Roll δούλεψε σερβιτόρος σε πορνείο, ότι ένας μαύρος αν δεν ήθελε να κάνει χειρωνακτικές δουλειες μπορούσε να γίνει ή αθλητής ή μουσικός. Μόνο! Επομένως, αυτό που "έβγαζε" στη μουσική του, δεν θα μπορούσε να είναι το ίδιο με κάποιον λευκό.
  
  

• Ποιες μπάντες ακούς;
  
  Επιλέγω να ακούω τις αυθεντικές μπάντες της εποχής εκείνης. Φυσικά, υπάρχουν εξαιρετικοί μουσικοί, και μπάντες, όπως οι Big Bad Voodoo Daddy ή ο Ray Gelato, που είναι καταπληκτικοί, αλλά ό,τι νέο, υστερεί σε feeling, όπως και μεγάλο κομμάτι της jazz των λευκών υστερεί έναντι της τζαζ των μαύρων. Άλλωστε, αυτή η μουσική, γεννήθηκε ακριβώς για να μην μπορούν να την παίξουν οι λευκοί...
  
  

• Κατά την εκτίμησή σου, για ποιον λόγο γνώρισε τέτοια άνθηση την τελευταία πενταετία το είδος στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με τη χορευτική έκρηξη του lindy hop και του rock'n'roll;
  
  Όταν ξεκίνησα, ο περισσότερος κόσμος στην Αθήνα δεν ήξερε τη μουσική αυτή. Μπορώ να σου πω πολλές αστείες ατάκες και ερωτήσεις. Τώρα βέβαια, όλα τα “ψαγμένα” μαγαζιά παίζουν jazz και swing, είναι θέσφατο! Πιστεύω ότι στα παιδιά που χορεύουν δίνεται μια θαυμάσια αφορμή να αγαπήσουν αυτή τη μουσική, να την ακούσουν σπίτι, να προσπαθήσουν να μάθουν κάτι παραπάνω για αυτήν. Αυτός ο χορός, που είναι κεφάτος και ζωηρός, ζευγαρωτός, τούς αρέσει επειδή τους δίνει την ευκαιρία αντί να είναι μπλαζέ με το ποτό στο χέρι, όπως γίνεται εδώ και χρόνια, να γνωριστούν και να μιλήσουν μεταξύ τους, οπότε, κατ’ανάγκη, πρέπει να χορεύουν με την συγκεκριμένη, όπως θα χορέψουν και με ένα τραγούδι του Μπρους Σπρινγκστην σε αυτό το τέμπο. Επίσης, τους αρέσει να ξέρουν ότι ανήκουν σε μία κοινότητα, διαφορετική από το mainstream του τουρκομπαρόκ, ότι έχουν κώδικες και κοινά χαρακτηριστικά. Όπως συμβαίνει και με το τάνγκο, και λίγο με την λάτιν… Ό,τι όμως αποκόπτεται από την κουλτούρα που το δημιούργησε, σβήνει. Ελπίζω, να μη συμβεί αυτό! Θα είναι κρίμα!
  
  

• Τί εκπροσωπεί για σένα αυτή η μουσική;

Η jazz για μένα, και ειδικά αυτό το κομμάτι της, είναι το καταστάλαγμα όλων αυτών των ειδώνπου άκουγα από μικρή. Είναι η μουσική εξέλιξή μου. Με ζωντανεύει και με κάνει να χορεύω στο κάθισμα του αυτοκινήτου. Ξεκίνησα ανορθόδοξα, από κλασσική, μετά πήγα στο ροκ, το μπλουζ , την τζαζ. Αλλά συνεχίζω να ακούω χάϊλαϊφ, το ίδιο καλά με τσαράγκα και κινέζικα του 1930, παραδοσιακά νησιώτικα, η ντιτζεριντού. Υπάρχει μουσική για κάθε διάθεση και ώρα. Ευτυχώς!!!

• Πώς αισθάνεσαι για τη συμμετοχή σου στο εν λόγω Φιλανθρωπικό Φεστιβάλ και τον σκοπό του;

Πιστεύω πολύ στον εθελοντισμό και στην συλλογική προσπάθεια για οτιδήποτε μας αφορά. Στα πλαίσια αυτά λοιπόν, μου αρέσει να γίνονται τέτοιες προσπάθειες, από μελη κοινοτήτων, και όπου μπορώ (πολύ συχνά) συμμετέχω με ό,τι βοήθεια μπορώ να δώσω, όχι μόνο μουσικά. Στις μέρες μας θα υπάρχει όλο και πιό μεγάλη ανάγκη γύρω μας, για να βοηθήσουμε συνανθρώπους μας. Αυτό μας κάνει συνειδητούς πολίτες.