Δανείζομαι τον τίτλο ενός κομματιού του αγαπημένου μου David Bowie γιατί για μένα ο χορός σηματοδότησε μεγάλες αλλαγές στη ζωή μου. Σήμερα, 29 Απριλίου, είναι, λέει, Παγκόσμια Ημέρα Χορού. Τρία χρόνια πριν, το 2011, τέτοιες ημέρες, αρχές Μαΐου ξεκίνησα να παρακολουθώ μαθήματα στους Athens Swing Cats.
Δεν ήξερα ότι η Παγκόσμια Ημέρα Χορού τότε συμπλήρωνε έναν χρόνο ύπαρξης. Αναζητούσα απεγνωσμένα μια "εξωσχολική" δραστηριότητα που θα με ξεκούραζε από την τότε δουλειά μου και παράλληλα ήθελα να διευρύνω τον κύκλο μου. Μια πολύ καλή μου φίλη, η Μαρία, πού ήδη μάθαινε swing και που σήμερα βρίσκεται στη Μελβούρνη, με είχε πάρει μαζί κάναν μήνα νωρίτερα, ένα πολύ βροχερό Σαββατόβραδο του Μαρτίου σε ένα από τα πάρτυ των Cats που είχε γίνει στην πλατεία Αγίας Ειρήνης, πριν η τελευταία "βουλιάξει" από τα πλήθη. Γοητεύτηκα εκείνο το βράδυ από το όλο κλίμα, την ατμόσφαιρα, τη μουσική, τη χαρά που έβλεπα στα πρόσωπα και δήλωσα συμμετοχή στο επόμενο τμήμα που θα ξεκινούσε.
Τον χορό τον γνώρισα μέσα από το swing. Δεν είχα κάνει τίποτα ως παιδί, μπαλέτο, και τα συναφή. Μόνο παραδοσιακούς στο σχολείο, αλλά αυτό δε μετρά. Θυμάμαι πόσο ευτυχής ένιωθα στα πρώτα μαθήματα lindy hop, καθώς ένιωθα το μυαλό μου να "αδειάζει" από τις έγνοιες και τις σκοτούρες και το μόνο που με ένοιαζε ήταν να ακούω την υπέροχη μουσική και να μετράω rock - step - triple step / step - step - triple step και ξανά και ξανά, μέχρι να πάρει μπρος το επί χρόνια ακίνητο σε μια καρέκλα μπροστά στον Η/Υ σώμα, να συντονιστούν εγκέφαλος - χέρι - πόδι - σώμα - δύναμη - ρυθμός - ισορροπία - μουσική, να χαλαρώσω. Και μετά να πας για μια μπύρα με τους συμμαθητές, γίνεστε φίλοι και στο Fb και στην πραγματικότητα, τί ωραία.
Για μένα το μεγάλο δώρο του χορού ήταν ότι με έφερε σε μεγαλύτερη επαφή με το μέσα μου, με βοήθησε να λυθώ, να εκφραστώ πιο ελεύθερα, να μην ντρέπομαι να πάω εγώ να ζητήσω από τα αγόρια να χορέψουμε, να μην ντρέπομαι να χορέψω δημόσια, σε πλατεία, κλπ., να γνωρίσω πολλά καινούρια και ενδιαφέροντα άτομα, να πάμε διακοπές, να κάνουμε παρέα, να γνωριστούμε και να βρεθώ με μία "προίκα" φίλων, άλλων κοντινότερων, άλλων λιγότερο κοντινών, και από τους Athens Lindy Hop και τα δικά τους πάρτυ. Έχω κι άλλο δρόμο μπροστά μου στο κομμάτι τού να "λυθώ", αλλά νομίζω καλά το πάω.
Το δώρο του swing ήταν, αφενός ότι με έφερε σε μεγαλύτερη επαφή με ένα εκλεπτυσμένο είδος μουσικής, που σε διασκεδάζει, σε ηρεμεί, σε καλλιεργεί και γενικώς, έχει πολλά να σου προσφέρει. Τα πολύ βασικά ήξερα από jazz, τον Count Basie από τις ταινίες του αγαπημένου μου Jerry Lewis, τον Duke Ellington που γεννήθηκε σαν σήμερα, την Ella Fitzgerald, τη Billie Holiday, μέχρι Miles Davis και Thelonious Monk έφτανα, σαν να λέμε τα SOS, αλλά κι αυτά επιδερμικά, θα έλεγα. Έμαθα και αγάπησα τον Benny Goodman, τα ragtime, το charleston και ένα σωρό άλλα, τον Frankie Manning, και η λίστα δεν τελειώνει άπαξ και αρχίσεις. Αφετέρου, το swing μού γνώρισε και μου γνωρίζει νέα μονοπάτια, νέα "μέρη". Ανακάλυψα ότι μου αρέσει περισσότερο η σόλο έκφραση, για αυτό και μου αρέσουν πιο πολύ η authentic jazz και το charleston, μου αρέσει το tap dancing, δοκίμασα το burlesque, δοκίμασα balboa, έμαθα και rock 'n' roll. Πήρα, επίσης, την απόφαση να ξεκινήσω αυτό το site. Θέλει κι αυτό δουλειά ακόμη, αλλά θα βρω και με αυτό την ισορροπία μου σιγά σιγά, καθώς συντελέστηκαν θεμελιώδεις αλλαγές στη ζωή μου τους τελευταίους δεκαέξι μήνες: άφησα τη δουλειά μου, άλλαξα σπίτι, κάνω στροφή σε πολλά πράγματα στη ζωή μου. "Ch-ch-ch-ch-changes" τραγουδά ο David, το ch-ch-ch-ch θυμίζει κάπως αναταράξεις σε ανώμαλη προσγείωση.
Νομίζω πως η χορευτική έκφραση με το σώμα είναι πολύ σημαντικό να αναζητείται σήμερα, που η πλειοψηφία ιδιαίτερα της γενιάς 20 - 45 περνά πολύ πολύ δύσκολα. Είναι το μεγαλύτερο γιατρικό. Ωστόσο, δε θα πρέπει να ξεχνάμε ένα πράγμα: ο χορός, εκτός από διασκέδαση, ελευθερία έκφρασης, κλπ, δεν παύει να είναι και ένα είδος άσκησης που απαιτεί σωστή προθέρμανση και σωστή αποθεραπεία. Είναι το Α και το Ω. Είναι σαν να πηγαίνεις στον οδοντίατρο χωρίς να έχεις βουρτσίσει τα δόντια σου. Παρασυρόμαστε από το social κομμάτι όλης αυτής της όμορφης ιστορίας με το swing. Τη σωστή και ικανή (αρκετή, δηλαδή) προθέρμανση και αποθεραπεία αναζητήστε την, ζητήστε την, απαιτήστε την, αν χρειάζεται. Τα χρήματά σας δίνετε και τον πολύτιμο χρόνο σας, γιατί με τον καιρό να παρουσιάσετε προβλήματα στα γόνατα, στη μέση, στους αχίλλειους ή να βγει κάνας ώμος; ;-)
"Tanzt, tanzt, sonst sind wir verloren". Δίκιο είχε.
Το κομμάτι αυτό αλλά και το Swing in Greece το αφιερώνω στη Μαρία, που μου άνοιξε την πόρτα σε αυτόν τον κόσμο. Αύριο, 30 Απριλίου, έχει τα γενέθλιά της και παράλληλα είναι Παγκόσμια Ημέρα Jazz, που της αρέσει πάρα πολύ. :)
1. Φωτό μπροστά: Με τον αγαπημένο μου Γιάννη, που κι αυτός ξενιτεύτηκε, στον προηγούμενο χώρο των Athens Swing Cats, στα Πετράλωνα, τον Σεπτέμβριο του 2011. (Φωτό: Dino Kon)
2. Φωτό αρχή κειμένου: Αποθεραπεία μετά το σαββατοκυριακάτικο μάθημα τον περασμένο Νοέμβριο (2013) στο σεμινάριο με τους Σουηδούς Markus Rosendal και Sandra Klack που διοργάνωσαν μέλη της αθηναϊκής κοινότητας lindy hop. (Φωτό: Ιφιγένεια Διαμάντη)
Ιφιγένεια Διαμάντη
