Συνέντευξη στην Ιφιγένεια Διαμάντη
Φωτό: Ιφιγένεια Διαμάντη, αρχείο The Dead Hoofers, Art Variations
Τί εστί Dead Hoofers; Είναι μουσικό συγκρότημα που παίζει μόνο swing τα τελευταία τρία χρόνια στην Αθήνα. Η επιλογή των κομματιών που παίζουν γίνεται με άξονα το είδος που παιζόταν τις δεκαετίες του ’30 και του ’40, την άνθιση της Swing Era και των Big Bands, με διαφορετικές ενορχηστρώσεις, παραμένοντας πιστοί στον τρόπο της εποχής.
«Έτσι βάζουμε και εμείς τη σφραγίδα μας σε αυτό που κάνουμε, δίχως να απομακρυνόμαστε από την εποχή σε ό,τι αφορά στο ύφος», εξηγεί ο Λευτέρης Δερλός (σαξόφωνο, ενορχήστρωση), ο "μαέστρος" όπως τον αποκαλούν τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας και φίλοι της, και μέλος της Φιλαρμονικής του δήμου Καλλιθέας.
Οι Dead Hoofers συγκεντρώνουν τις προτιμήσεις μεγάλης μερίδας της χορευτικής σκηνής swing (lindy hop) της πρωτεύουσας, ενώ έχουν κατ΄επανάληψιν παίξει σε πάρτυ, τόσο της σχολής των Athens Lindy Hop, όσο και των διοργανωτών The Swingouts, καθώς και σε έτερα που συνοδεύουν workshops της νεοσύστατης Art Variations, με προσκεκλημένους ξένους διδάσκοντες lindy hop.
Μία από τις πρώτες τους εμφανίσεις είχε γίνει σε πάρτυ στο πλαίσιο workshop που είχαν διοργανώσει η Irene Ragusini και η Ειρήνη Χανιά το φθινόπωρο του 2013, λιντυχόπισσες πολύ δραστήριες, και η πρώτη με εν Αθήναις διδασκαλική δραστηριότητα, πια, και ευρωπαϊκές βραβεύσεις. Εμφανίσεις έχουν κάνει, επίσης, στο Athens Fringe Festival τον Μάιο του 2014, καθώς και σε μεμονωμένα μαγαζιά στο κέντρο αλλά και στα περίχωρα των Αθηνών. Δίσκο δεν έχουν ηχογραφήσει προς το παρόν. Η επιλογή των κομματιών που παίζουν γίνεται με άξονα το είδος που παιζόταν τις δεκαετίες του ’30 και του ’40, την άνθιση της Swing Era και των Big Bands. «Επιλέγουμε τα πιο γνωστά και δημοφιλή κομμάτια. Σχεδόν όλα εκτελούνται με διαφορετικές ενορχηστρώσεις από ό,τι τα πρωτότυπα, ώστε να βάζουμε και εμείς τη σφραγίδα μας σε αυτό που κάνουμε, πάντα πιστοί στον τρόπο της εποχής και δίχως να απομακρυνόμαστε από αυτόν σε ό,τι αφορά στο ύφος», εξηγεί ο Λευτέρης Δερλός (σαξόφωνο, ενορχήστρωση), ο "μαέστρος" όπως τον αποκαλούν τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας και φίλοι της και μέλος της Φιλαρμονικής του δήμου Καλλιθέας. 
Την Πέμπτη 16 Απριλίου 2015 στις 22.00, οι Dead Hoofers παρουσίασαν ένα μίνι αφιέρωμα στη Billie Holiday στο Tiki Bar (Φαλήρου 15, Μακρυγιάννη, Μετρό «Ακρόπολη», είσοδος: 5 € χωρίς ποτό), με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση της εμβληματικής κυρίας της jazz, που συμπληρώθηκαν στις 7 Απριλίου (7/4/1915 – 7/7/1959). Δόθηκε μια θαυμάσια ευκαιρία να «γνωρίσει» κανείς την μπάντα αυτή μέσα από ένα τέτοιο live εγχείρημα. Επέλεξαν κομμάτια κυρίως από τις πρώτες της ηχογραφήσεις που έγιναν στην Columbia μεταξύ 1933 – 1944.
Το Swing in Greece παρακολούθησε μία πρόβα των Dead Hoofers, έκανε διάφορες ερωτήσεις στον προαναφερθέντα Λευτέρη Δερλό (σαξόφωνο, ενορχήστρωση) και στα υπόλοιπα τέσσερα μέλη της μπάντας, την Τατιάνα Μιχαηλίδου (φωνή), τον Σταύρο Καρτάκη (κιθάρα), τον Δημήτρη Παρτσακλό (κοντραμπάσο) και τη Ρόλη “Flapper” Γιαμοπούλου (τύμπανα) και έχει την τιμή και την χαρά να δημοσιεύει την ακόλουθη, παρθενική τους συνέντευξη. 
Κατ’ αρχάς, τί σημαίνει “dead hoofers”; Πρόκειται για αργκό ορολογία των Αφρο-Αμερικανών από τις δεκαετίες του ’20 και του ’30. «Έτσι αποκαλούσαν τους κακούς χορευτές», εξηγεί ο Λευτέρης. «Θέλαμε να βρούμε κάτι της εποχής εκείνης, με μια δόση χιούμορ». Και να «μένει» στο αυτί, προσθέτω. Ο όρος είναι ένας από αρκετούς που έχουν παρεισφρήσει την τελευταία τετρα-πενταετία στην αργκό της βραδινής διασκέδασης που αναφέρεται στη swing μουσική σκηνή στην Ελλάδα. Υπάρχουν το Speakeasy Bar στο υπόγειο της οδού Λέκκα και οι Speakeasies Swing Band από τη Θεσσαλονίκη: speakeasy λεγόταν το παράνομο αποστακτήριο ή μπαρ την εποχή της Ποτοαπαγόρευσης, με ιδιοκτήτες συνήθως γκάνγκστερς. Το μπαρ Gin Joint της πλατείας Καρύτση «βαπτίστηκε» έτσι παραφράζοντας τα juke joints, στέκια Αφρο-Αμερικανών στις νοτιοανατολικές ΗΠΑ, που έπαιζαν μουσική blues και σέρβιραν αλκοόλ (πηγή: Urban Dictionary).
Μουσική, η μεγάλη, κοινή αγάπη
Όπως συμβαίνει πολλές φορές σε αυτήν τη ζωή, μια δραστηριότητα μπορεί να ξεκινήσει τυχαία ή από αγάπη για το εκάστοτε αντικείμενο και στην πορεία να «χτίζεται» επαγγελματική «ραχοκοκκαλιά». Στην περίπτωση των Dead Hoofers, αφορμή στάθηκαν ένα ρετρό παζάρι τα
Χριστούγεννα του 2011 -πριν το ρετρό γίνει mainstream τάση- και κατόπιν μία πρόσκληση φίλης να παίξουν στο κομμωτήριό της την παραμονή εκείνης της Πρωτοχρονιάς. Χρειάστηκε όμως να περάσει ένας ολόκληρος χρόνος και να ξαναγίνει η ίδια πρόσκληση για να κάνει ο Λευτέρης την πρόταση στην τότε σύνθεση ώστε να σχηματίσουν μπάντα.
«Εξακολουθούμε να παίζουμε κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς στο κομμωτήριο και για συναισθηματικούς λόγους», συνεχίζει ο Λευτέρης. Με μια ελαφρά αλλαγή στην τότε σύνθεση της μπάντας, η μουσική είναι δυνατή «κόλλα» που ένωσε ανθρώπους με ετερόκλητα παρελθόντα αλλά με κοινό παρονομαστή την αγάπη για το εν λόγω είδος της jazz και της swing jazz ειδικότερα. Η Τατιάνα, για παράδειγμα, έχει σπουδάσει Μοριακή Βιολογία και Γενετική στην Αγγλία. «Η μουσική», όμως, «ήταν ο μεγάλος μου έρωτας και αποφάσισα να τον κυνηγήσω επιστρέφοντας στην Ελλάδα», δηλώνει στο Swing in Greece. Άλλωστε, τα τελευταία δυόμιση χρόνια, αν και αναζητά σταθερή εργασία, δεν έχει βρεί. Σύνηθες, δυστυχώς, στην Ελλάδα της κρίσης. Μουσικά, έχει μαθητεύσει τρία χρόνια στο παράρτημα της Νέας Σμύρνης του Εθνικού Ωδείου και τέσσερα χρόνια στο Ωδείο Μουσικής Πράξης, ενώ τα τελευταία τρία χρόνια ακολουθεί κατεύθυνση jazz στις σπουδές της αυτές. Ο Λευτέρης, από την πλευρά του, μπορεί να παίζει σαξόφωνο εδώ και 22 χρόνια, να έχει παρακολουθήσει μαθήματα κλασικής μουσικής παιδείας και μαθήματα jazz, έχει όμως… πτυχίο οδοντοτεχνίτη! Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, όλοι έχουν σπουδάσει ή εις βάθος μελετήσει τα της μουσικής, της κοινής αγάπης τους. Ο Σταύρος έχει δίπλωμα 
ηλεκτρικής κιθάρας και BA σε jazz performance και film scoring από το Berklee College of Music. Η Ρόλη ξεκίνησε με σπουδές φωτογραφίας, για να μαθητεύσει στη συνέχεια σε ωδείο επάνω στα jazz και κλασσικά τύμπανα και κατόπιν, έκανε σπουδές στο κλασικό και ελαφρό τραγούδι. Κατέχει όμως και διαπιστευτήρια ως Τεχνικός Μαγειρικής Τέχνης. Κατά καιρούς παρακολουθεί εκ νέου μαθήματα ντραμς. Ως παιδί, «τσάκισε» τα κεφαλάρια του κρεβατιού της παίζοντας με “ξυλάκια των ντραμς” όπως αποκαλούσε τότε τις μπαγκέτες που ζήτησε από τον πατέρα της να της αγοράσει. Ο Δημήτρης παρακολουθεί μαθήματα jazz αρμονίας και τεχνικής του κοντραμπάσο εδώ και τρία χρόνια, ενώ στον υπόλοιπο χρόνο του είναι ένας ικανότατος μάστορας – πολυτεχνίτης, αλλά και μέλος έτερης μπάντας, των Manouchedrome, οι οποίοι διανύουν τον πρώτο χρόνο ζωής τους επικεντρωμένοι στο gypsy swing. Οι μουσικοί, ως γνωστόν, κάνουν και δυο και τρεις δουλειές για να βγάλουν τα προς το ζην. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Λευτέρης παίζει σαξόφωνο στους HiRollers, πολυαγαπημένη μπάντα του χώρου, με δυνατό rock’n’roll ήχο, και ρεπερτόριο jump blues και swing. Σε «εξωσουινγκικά» μουσικά εγχειρήματα δραστηριοποιείται η Ρόλη, που πρόσφατα κυκλοφόρησε δίσκο με συνεργάτη τον Αλέξανδρο Παβατζόγλου. Ήταν μάλιστα μια έκπληξη, για όσους δεν την είχαμε ακούσει να τραγουδά, να ανακαλύψουμε μια πολύ όμορφη φωνή και σκηνική παρουσία σε σχετικό live παρουσίασης του δίσκου τον χειμώνα που πέρασε. Η Ρόλη παίζει επίσης στο συγκρότημα Replete Brothers (country / crossover / alternative), ενώ συνεργάζεται με τους μουσικούς Βικτωρία Ταγκούλη και Χρίστο Θεοδώρου.
Το ερώτημα, αναπόφευκτο: σε τί βαθμό βιοπορίζονται από τη μουσική ενασχόλησή τους; Πόσο έχει υποτιμηθεί η αμοιβή των μουσικών ελέω κρίσης; Διεκδικούν κάτι περισσότερο; Τι πιστεύουν ότι θα έπρεπε να κάνουν συνολικά οι εκπρόσωποι του χώρου της μουσικής; 
Η πλειοψηφία συμφωνεί πως οι αμοιβές έχουν σαφώς υποτιμηθεί με πρόσχημα την κρίση, όπως άλλωστε συμβαίνει στα περισσότερα επαγγέλματα τα τελευταία χρόνια. «Είναι σχεδόν ακατόρθωτο να βασιστεί κανείς μόνο στο εισόδημα από live. Προσπαθούμε να διεκδικούμε όσο μπορούμε, ωστόσο είμαστε προσγειωμένοι», λέει η Τατιάνα. Όμως η παράλληλη απασχόληση έχει και ένα τίμημα, σύμφωνα με τη Ρόλη: «Αφενός η προσοχή και η ενέργεια των μουσικών διασπάται, διαχέεται και κατασπαταλάται, αφετέρου, κάποιες φορές, οι μουσικοί καταλήγουν να αντιμετωπίζουν τη μουσική σαν χόμπι, σαν δεύτερη απασχόληση. Το επάγγελμα του μουσικού είναι παρεξηγημένο και αδικημένο από μεγάλη μερίδα εργοδοτών και μουσικών –όχι όλων, τονίζω. Αν δε σταματήσουν οι μουσικοί να παίζουν δωρεάν ή για αμοιβές που περισσότερο τους προσβάλουν παρά τους καλύπτουν οικονομικές ανάγκες, δε θα αλλάξει η κατάσταση. Αν δε σεβόμαστε εμείς οι ίδιοι τον κόπο και τη δουλειά μας, πώς περιμένουμε να το κάνει ο άλλος;» διερωτάται. Στα παραπάνω, ο Σταύρος -που ασχολείται ευρύτερα με τη μουσική ως συνθέτης, μουσικός, καθηγητής, αλλά κυρίως ενορχηστρωτής- θυμίζει πως «τη μουσική έχει επηρεάσει βαθύτατα όχι μόνο η κρίση των τελευταίων ετών, αλλά η γενικότερη κρίση στον χώρο της δισκογραφίας». Ο Λευτέρης, από την πλευρά του, δηλώνει πως ο ίδιος ζει από τη μουσική και πως σαν μπάντα καταβάλλουν προσπάθειες ώστε οι συνθήκες να είναι οι καλύτερες στα οικονομικά, ενώ ο Δημήτρης εκτιμά πως για το επίπεδό του, αμείβεται ικανοποιητικά. «Ο αποκλειστικός μου βιοπορισμός από τη μουσική είναι στα σχέδιά μου, ωστόσο», καταλήγει. 
H μπάντα παίζει και σε μπαράκια, αλλά και σε πάρτυ με μαθητευόμενα ή διδάσκοντα μέλη της χορευτικής κοινότηταςswing (lindy hop).Η αλληλεπίδραση καθώς και τα σχόλια του ακροατηρίου ή του κόσμου που χορεύει είναι η επόμενη ερώτηση. Και οι πέντε συμφωνούν πως είναι εντελώς διαφορετική η αίσθηση να παίζεις για το πρώτο σε σύγκριση με το δεύτερο. «Είναι όνειρο ζωής να παίζεις σε κοινό τη μουσική που αγαπάς, αλλά όπως είχε πει ο Count Basie, “η ενέργεια και η αίσθηση που παίρνω είναι ξεχωριστή και μοναδική όταν παίζω για χορευτές”», λέει ο Λευτέρης. «Με τους χορευτές νιώθεις κατευθείαν την αλληλεπίδραση και αναγνωρίζεις για ποιον λόγο “στήθηκαν” με τον τρόπο που “στήθηκαν” οι ενορχηστρώσεις του swing: για να κάνουν τον κόσμο να χορεύει», συμπληρώνει η Τατιάνα. «Ειδικά εάν ο χώρος προσφέρεται για “δέσιμο” της ορχήστρας με τους χορευτές, υπάρχουν στιγμές που η μουσική “απογειώνεται”» κατά τον Σταύρο. Στα λόγια του η Ρόλη: «Δεν είναι λίγες οι φορές που ενώ έπαιζα, ήθελα να εκτοξευθώ στην πίστα και να γίνω μέρος του χορευτικού παλμού. Η ένταση και η ηδονή είναι σε δεδομένες στιγμές, απερίγραπτες. Όσο για το “απλό” ακροατήριο, μού αρκεί να επικρατεί σχετική ησυχία γιατί έτσι υποδηλώνεται σεβασμός προς την εν εξελίξει συναυλία. Μπορεί το μάτι μου να “πιάσει” το ρυθμικό κούνημα του ποδιού κάποιου ακροατή, ή ένα χαμόγελο ικανοποίησης. Κι ας μην πάμε μακριά. Τροφή του καλλιτέχνη είναι το χειροκρότημα. Εκεί κρίνονται πολλά».
Θα φανεί στο χειροκρότημα, λοιπόν. Ουκ ολίγες φορές έχουν εισπράξει ένθερμο
χειροκρότημα οι Dead Hoofers σε εμφανίσεις τους. καθώς και σχόλια επί το πλείστον θετικά. «Ίσως θα ήταν εποικοδομητικό να ακούσουμε αντίθετη άποψη, ώστε να βελτιωθούμε» σκέπτεται η Ρόλη. «Είναι σημαντικό για εμάς παίζοντας τη μουσική μας, να κάνουμε έναν άνθρωπο που έχει έρθει για να χορέψει, να ξεχάσει τυχόν προβλήματά του, να διασκεδάσει και να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω της μουσικής» πιστεύει ο Λευτέρης.
Και μουσική και χορός
Τρία από τα πέντε μέλη της μπάντας παρακολουθούν και μαθήματα χορού lindy hop, όπως λέγεται το βασικό είδος που χορεύεται σε μουσική swing. Πώς τούς έχει αλλάξει ώς εμπειρία αυτή η γνώση; «Προσωπικά άρχισα να καταλαβαίνω καλύτερα το πώς πρέπει να παιχτούν τα κομμάτια και η μουσική από τη στιγμή που ξεκίνησα να μαθαίνω να χορεύω. Είναι εντελώς διαφορετική η αίσθηση να γνωρίζεις πώς πρέπει να παιχτεί ένα κομμάτι που γράφτηκε εκείνη την εποχή για αυτόν τον λόγο: τον χορό!» τονίζει ο Λευτέρης. Ο Σταύρος, από την πλευρά του, κάνει κυριολεκτικά τα πρώτα του βήματα στον χορό αυτό, αφού ξεκίνησε σχεδόν έναν μήνα πριν: «πιστεύω πως σίγουρα θα μου δώσει διαφορετική οπτική στο swing, άγνωστη για μένα». Η Ρόλη, παλαιότερη όλων στον χορό αυτό, ξεκίνησε σχεδόν ταυτόχρονα να παίζει και 
να χορεύει τα είδη. «Παρατηρώ πως αντιλαμβάνομαι πολλά περισσότερα ρυθμικά και μελωδικά μέρη, συνδυάζοντας το άκουσμα, το παίξιμο και τον χορό. Είναι σαν τρεις δρόμοι που με οδηγούν με τον καλύτερο τρόπο στον προορισμό μου». Όσο για την Τατιάνα, θα ήθελε κάποια στιγμή να το προσπαθήσει, ώστε να συμπληρώσει το «πάζλ» τού τραγουδώ swing jazz – αντιλαμβάνομαι με τον χορό περισσότερα για τη μουσική.
Τί άλλα είδη μουσικής ακούν τα μέλη των Dead Hoofers;
«Μόνο το συγκεκριμένο είδος, καθώς και ό,τι αφορά την jazz μέχρι το 1960. Αν ακούσω κάτι άλλο, θα είναι κλασική μουσική», λέει ο Λευτέρης. «Rhythm and blues, soul, funk, brazilian, afrocuban, κλπ. Σε όλα τα είδη υπάρχουν αξιόλογα κεφάλαια, αρκεί να ψάξεις…» προσθέτει η Τατιάνα. «Κυρίως jazz, swing, blues και rock, αλλά και αρκετά ορχηστρική (κλασική και κινηματογραφική) μουσική. Παρόλα αυτά, εάν ένα κομμάτι έχει να μου δώσει κάτι ως προς το σκέλος της σύνθεσης, ενορχηστρωτικά ή μουσικά, είναι πάντα ευπρόσδεκτο», υπογραμμίζει ο Σταύρος. Και, ποιοι μουσικοί υπήρξαν ή συνεχίζουν να αποτελούν πρότυπά τους; Εδώ οι απόψεις συγκλίνουν σε ορισμένες μορφές. «Πρότυπα της μπάντας είναι οι Count Basie, Duke Ellington, Benny Goodman, Charlie Christian, Louis Armstrong, Lester Young, Billie Holiday, Peggy Lee» κ.ά., δίνει το περίγραμμα ο Λευτέρης. Για την Τατιάνα «πάντα θα είναι κορυφαίες οι κυρίες της jazz –Billie Holiday, Ella Fitzgerald, Sarah Vaughan, Carmen Mc Rae-, αλλά τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση στους Duke Ellington, Bobby Timmons, Horace Silver, Charles Mingus, Miles Davis, Ornette Coleman». Ο Σταύρος με τη σειρά του, από το μέγα πλήθος ενδεικτικά αναφέρει «Miles Davis, Charlie Christian, Joe Pass, Pat Metheny, Michel Camillo, Wes Montgomery». Αρκετά πιο ευρύ το πεδίο της Ρόλης, πρότυπα για εκείνη αποτελούν «όλοι ανεξαιρέτως. Από τον Τσιτσάνη μέχρι τον Μπαχ».Μήπως υπάρχει κάποιο μουσικό κομμάτι που είναι αγαπημένο, είτε ως μονάδες είτε ως μπάντα; Για τον Λευτέρη, τον έκαναν να θέλει να μάθει μουσική και αποτελούν αγαπημένες συνθέσεις τα “Take the ‘A’ Train” (Duke Ellington) και «Four Brothers» (Jimmy Giuffre). «Προσωπικά μού αρέσει πολύ το “Exactly Like You” (σ.σ.: jazz standard) και το “I Can’t Give You Anything But Love” (σ.σ: Louis Armstrong, έχει ερμηνεύσει η Billie Holiday)», προσθέτει. Η Τατιάνα, σαν να μη θέλει να κακοκαρδίσει καμία σύνθεση, δεν ξεχωρίζει κάποια, αλλά αρκείται να ομολογήσει πόσο τη μαγεύουν οι ενορχηστρώσεις σε τόσο πολλά κομμάτια. Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσει κάποιο ο Σταύρος, «θα ήταν το “On the sunny side of the street”, (σ.σ.: jazz 
standard που έχει ερμηνεύσει η πλειονότητα των σπουδαίων της εποχής, Louis Armstrong, Benny Goodman, Lionel Hampton, Errol Garner, Count Basie, Lester Young, κ.ά.), κυρίως για τη θετική ενέργεια των στίχων του, σημαντικός παράγοντας της swing μουσικής, που όπως και τώρα, έτσι και τότε είχε ανθίσει σε χρόνια πολύ δύσκολα. Άλλωστε η θετική ενέργεια που προσπαθεί να μεταδώσει αποτελεί μεγάλο μέρος του χορού. Try to walk on the sunny side, everyone!», προτρέπει. Η Ρόλη, από την πλευρά της, έχει «αδυναμία σε κομμάτια που εμπεριέχουν κάτι το επαναστατικό για την εποχή, ή που εκφράζεται με διφορούμενους στίχους και συγκεκαλυμμένα νοήματα, όσο το επέτρεπαν οι κοινωνικές συνθήκες της εποχής εκείνης, όπως τα “Diga Diga Doo” και “I Like Pie, I Like Cake”».
Ένα φεστιβάλ στο εξωτερικό
Στα πρώτα της βήματα βρίσκεται η μπάντα, μεν, τί στόχους έχει, δε; «Ένα φεστιβάλ στο εξωτερικό θα ήταν ό,τι καλύτερο τόσο για το σύνολο της μπάντας όσο και για τον καθένα ξεχωριστά», λέει ο Λευτέρης. «Είναι μοναδικές οι εμπειρίες που αποκομίζεις από τέτοιου είδους διοργανώσεις. Γνωρίζεις άλλες μπάντες, άλλους μουσικούς με κοινά μουσικά ακούσματα, και το σημαντικότερο, παρουσιάζεις τη δουλειά σου σε μια άλλη χώρα, η οποία σε επέλεξε να παίξεις μουσική ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλων σχημάτων. Ένα όνειρο ζωής».
Πρόβα
Το Swing in Greece παρακολούθησε μία πρόβα των Dead Hoofers σε στούντιο. Ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία να βλέπειςπώς «δουλεύεται» σαν ψιλοβελονιά το αποτέλεσμα που βλέπουμε στα live τους. Αρχικά, η Τατιάνα σηκώθηκε για να κάνει ένα σύντομο διάλειμμα από την πρόβα. Βγήκε από το μικρό στούντιο και κατευθύνθηκε προς τη σκάλα της εισόδου – εξόδου. Άνοιξα αργά την πόρτα με τη μαλακή κόκκινη επένδυση και ονυχοπατώντας, κατευθύνθηκα στη μια άκρη του στούντιο. Ήθελα να γίνω όσο πιο αόρατη γινόταν, να μην αποσπάσω τους μουσικούς από τη νοητική συγκέντρωσή τους. Στο κέντρο, ο Λευτέρης, 
κρατώντας το σαξόφωνο, συζητούσε κάτι μουσικά εξειδικευμένο με τη Ρόλη, καθισμένη πίσω από τα ντραμς. Ο Δημήτρης, στηριζόμενος στο κοντραμπάσο του, ήταν απορροφημένος στο πεντάγραμμο και στο αναλόγιό του, και ο Σταύρος «γαργαλούσε» την κιθάρα παίζοντας γλυκές στο αυτί συγχορδίες. Τράβηξα μερικές φωτό και μεταφέρθηκα στο σκαμπό που προορίζεται για την καλλίφωνη Τατιάνα. Άλλη οπτική. Βρισκόμαστε όλοι σε έναν κύκλο. Ανάμεσα, καλώδια κι άλλα καλώδια, κι άλλα καλώδια, μηχανήματα, ηχεία, ενισχυτές, προβολείς στο ταβάνι. Καλώδια παντού, και οι βάσεις από τα αναλόγια σχεδόν “πατούν” η μία πάνω στην άλλη. Στενότης χώρου. Έτσι κάνουν πρόβα οι Dead Hoofers. Όταν μπήκα στο στούντιο, η πρόβα έφτανε στο τέλος της, έμεναν περίπου δέκα λεπτά. Όμως τελικά κάθισαν άλλα τρία τέταρτα. Χωρίς να κοιτούν το ρολόι.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Οι The Dead Hoofers συμμετέχουν στο Φιλανθρωπικό Φεστιβάλ Swing Kids για τη Σχεδία στις 15/11/2015 στο Cine Κεραμεικός, το οποίο πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του δήμου Αθηναίων, με τη συμμετοχή πέντε συγκροτημάτων του χώρου (The Speakeasies Swing Band, HiRollers, The Dead Hoofers, Manouchedrome, D.K. and The Band). Η εκδήλωση διοργανώνεται με αφορμή τη συμπλήρωση τριών χρόνων της ατζέντας Σουίνγκ Kids (facebook group) που δημοσιεύεται αφιλοκερδώς εβδομαδιαία στο Facebook, και η οποία στη φεϊσμπουκική της οντότητα πλησιάζει τα 1.500 μέλη, αποτελώντας σημείο αναφοράς. Στο Φεστιβάλ συγκεντρώνονται δέκα σχολές πρώτης και δεύτερης γενεάς από όλην την Ελλάδα και επτά dj. Το Swing in Greece είναι ένας από τους χορηγούς επικοινωνίας της εκδήλωσης. Στο πλαίσιο αυτό, το Swing in Greece απηύθυνε στους Dead Hoofers την παρακάτω ερώτηση. Εκ μέρους της μπάντας, απαντά ο Λευτέρης.
Πώς βλέπετε για το μέλλον της κοινότητας, τη συγκέντρωση όλων των σχολών που συμμετέχουν καθώς και πώς αισθάνεστε για τη συμμετοχή σας στον σκοπό του Φεστιβάλ αυτού;
Θεωρούμε ότι είναι πολύ σημαντικό που συμμετέχουν πολλές σχολές σε μια εκδήλωση με τόσο καλό σκοπό, να βοηθήσουμε, δηλαδή, τους συνανθρώπους μας. Όσον αφορά για το μέλλον της κοινότητας, το να συμμετέχουν πολλές σχολές, μόνο θετικά μπορούμε να δούμε αυτή την ενέργεια. Πιστεύουμε ότι θα ανοίξει ο χώρος για ακόμα μεγαλύτερα πράγματα από κοινού! Το σημαντικότερο είναι να μπει καινούριος κόσμος σε όλη αυτή την παγκόσμια παρέα που λέγεται Lindy Hop και Swing μουσική! Πιστεύουμε ότι μόνο έτσι θα κρατήσουμε ζωντανό τον χορό και τη μουσική που αγαπάμε! Είναι μεγάλη μας τιμή που συμμετέχουμε σαν γκρουπ σε μια τόσο ξεχωριστή εκδήλωση. Ευχαριστούμε για την πρόσκληση που μας έγινε να παίξουμε και να προσφέρουμε και εμείς με τον τρόπο μας.
